Jodensavanne boottour

De Jodensavanne was in de 17e eeuw de grootste joodse nederzetting in dit halfrond, en de synagoge, waarvan een ruïne blijft, is de eerste van de architectonische betekenis in Amerika en een van de oudste van het westelijk halfrond. Het is als zodanig een herinnering van de pioniers van de Amerikaanse jodendom.

Jodensavanne was de eerste en enige plaats in de Nieuwe Wereld, waar Joden hadden een semi-autonome regeling is verleend. Joden, de vlucht voor de Spaanse inquisitie werden verwelkomd in Suriname, eerst door de Engelsen en later door de Nederlandse, om zich te vestigen en de eigenaar van de grond langs de Suriname rivier. Om joodse kolonisten aan te trekken, de koloniale overheid aangeboden Joden speciale privileges, waaronder de vrijheid van godsdienst, de vrijheid van eigendom en het recht om hun eigen gerechtelijke rechtbank. De joodse kooplieden werden vooral gewenst voor hun expertise op de internationale handel. In 1665 behaalde de Joden een stuk land in de buurt van de Cassiporacreek om een synagoge te bouwen en een kerkhof lay-out. Kort daarna, de gemeenschap verplaatst naar een heuvel met uitzicht op de Suriname rivier, waar de afwikkeling van Jodensavanne werd opgericht. In 1685 een synagoge, genaamd Beraha Veshalom (Zegen en Vrede), werd ingehuldigd. Voorafgaand aan deze toewijding, er bestond niet in de Nieuwe Wereld enige synagoge van grote architectonische allure. Beraha Veshalom werd gemaakt van baksteen uit Europa.

Aan het einde van de 17e eeuw, ongeveer 575 joden woonden in de bloeiende agrarische nederzetting van Jodensavanne die meer dan 40 plantages en ongeveer 1.300 slaven. Naast haar belangrijke economische rol, de joodse gemeenschap had ook deel aan de bescherming van de plantages van de kolonie tegen opstandige slaven. In de omgeving van de nederzetting lag de militaire supply bericht ‘Post Gelderland’ van de verdedigingslinie ‘Cordonpad’. Het bestond uit een breed hoofdstel pad met militaire posten regelmatig. In de 19e eeuw, maar de meeste van de Joden die in Jodensavanne naar de hoofdstad Paramaribo verhuisde gevolg van de daling van de suikerriet-industrie. Na een grote brand in 1832 de nederzetting verwoest werd gelaten.

De begraafplaatsen van Jodensavanne en Cassipora zijn van uitzonderlijke grandeur. De begraafplaats van Cassipora telt 216 zerken. Het oudste graf dateert uit 1667 De begraafplaats van Jodensavanne heeft ongeveer 452 graven. Een groot aantal van de stenen zijn van de uit Europa geïmporteerde marmer, andere graven zijn gemaakt van bakstenen. Sommige stenen zijn prachtig versierd. Inscripties zijn in het Spaans, Portugees, Nederlands en Hebreeuws. De derde begraafplaats van Jodensavanne is de zogenaamde Afrikaanse of Creoolse begraafplaats, die oorspronkelijk werd opgericht aan de rand van de Jodensavanne nederzetting. Deze begraafplaats telt ongeveer 141 graven, waarvan er slechts 36 geïdentificeerd tijdens het onderzoek van 1998, geleid door Rachel Frankel. De synagoge en de drie begraafplaatsen zijn de belangrijkste monumentale plekken in Jodensavanne. Meer overblijfselen van de nederzetting nog worden opgegraven. Het fundament van de synagoge onthult haar grondplan. De natuurlijke bronnen zijn er nog steeds en de verdedigingslinie bij Post Gelderland is herkenbaar.

Jodensavanne is een collectief en gemeenschappelijk erfgoed met vele verhalen omgaan met haar geschiedenis.